Vulkanen en Nicaragua
Blijf op de hoogte en volg Messica
12 Augustus 2014 | Nicaragua, Granada
Hier weer wat nieuws uit Centraal Amerika. In Puerto Viejo konden we helaas niet snorkelen, het regende veel en dan is alles troebel. Gelukkig konden Noëlle en ik wel nog lekker in de Caribische zee tegen de golven beuken. Je mocht absoluut niet ver de zee in waar de golven echt meters hoog waren want daaronder zitten gevaarlijke 'riptides'. Echter in de veilige branding waar je gewoon tot je middel in het water zit werd je al omver gegooid dus zelfs Van den Hoogeband gaat het daar niet redden vrees ik. Vandaar uit gingen we met de huurauto naar El Arenal en zaten we in een prachtig huisje met subliem uitzicht over de vulkaan met het regenwoud. 's Morgens riep Noëlle enthousiast dat er een wasbeer of zoiets in de tuin liep. Ik in Eva kostuum gewapend met camera sprintend naar het terras maar helaas schrok het beest van die aanblik natuurlijk zo dat we alleen nog zijn charmante achterste zagen. Het bleek een neusbeer te zijn! Later zagen we die nog veel vaker (zie foto). Bij de vulkaan die we met de kabelbaan hebben bezocht (anders 3 uur lopen: Edwin: 'dacht het niet') hebben we nog de helden aan de ziplines gezien. Hangend gezekerd aan een kabel met 70 km p/u over het regenwoud sjeesen, echt een kick van hier tot Tokio maar aangezien ik de achtbaan van de Julianatoren al een mega prestatie vind voor maag en hoofd helaas niet voor mij weggelegd. Toch een watje, ik weet het. Als Edwin op de zaterdagkrant staat heeft hij al hoogtevrees dus hij hoefde er al helemaal niet over na te denken. Noëlle en ik twijfelde tenminste nog, dus bleef het bij kijken en ik werd bij het aanzien ervan al plaatsvervangend bang! Gelukkig begon het ook te stortregenen zodat het helemaal geen pretje geweest zou zijn dus uiteindelijk ook geen spijt gekregen, eerder opgelucht dat we toch niet zo flink waren. Na El Arenal zijn we op weg gegaan naar Nicaragua. De huurauto moest worden ingeleverd bij de grens, te voet met zes koffers oversteken in de snikhete zon, stempels halen, teruggestuurd worden omdat er geen tax is betaald, opnieuw proberen, hulp van een local erbij en tot 4 x toe gecontroleerd worden om uiteindelijk in de nieuwe huurauto na ruim een uur weer verder te reizen in een ander land. Hier staat op elke hoek een agent of beveiligingsbeambte. Zelfs 's avonds bij de pinautomaten zit zo'n brave borst. Wel een veilig gevoel maar ook weer niet omdat het kennelijk nodig is. Voor de rest is het land arm, er zijn veel bedelaars en de lokale bevolking spreekt nauwelijks Engels wat mijn kennis van de Spaanse taal aanzienlijk verbetert! We hebben de stad Léon gevonden na een erbarmelijke rit over wegen die in Nederland nooit die benaming zouden hebben gekregen en bovendien lieten we er niemand op rijden zo gevaarlijk. Gaten en steenbrokstukken die ik inmiddels in de pikdonkere avond moest zien te ontwijken. Ik slingerde dus als een dronken tor soms dwars over de weg. Van straatverlichting hebben ze hier nog nooit gehoord maar omdat het noodweer was bliksemde het continu waardoor het modder/steenpad lekker verlicht werd. We kwamen dus met 20 á 30 km/u kruipend vooruit en het werd alsmaar later en later. Daarom was de aankomst in het super mooie oude hotel wat voorheen een klooster was een verademing. Een giga lobby met een altaar en overal prachtige schilderijen. Een museum op zich. Douchen, de keuken was nog open, WiFi in de kamer en alles weer goed. In Léon staat de grootste kathedraal van Centraal Amerika uit 1747 maar bij de Sint Pieter vergeleken is het toch een kapelletje. Nadat het personeel onze lekke band had verwisseld zijn we na twee dagen weer verder getrokken op weg naar Granada. De oudste (uit 1500) koloniale stad in Latijns Amerika. Onderweg in Massaya natuurlijk een hangmat gekocht en de gelijknamige vulkaan bekeken die nog actief is. Je auto moet je ook zo neerzetten dat je direct kunt wegrijden. Spannend. Je mag maar 5 minuten bij de krater staan en langer is ook niet aan te raden, uche uche...Granada is een mooie stad met een prachtig plein met mooie oude gebouwen. Ook veel kleine winkeltjes met troep in steegjes, veel drukte op straat, venters en geschreeuw, getoeter etc. Mooi om er tussen te bewegen en nog mooier om dan een rustig boottochtje te maken tussen de 365(!) vulkanische eilandjes Las Islatas met prachtige vogels en apen in een schitterende natuur. Morgen weer terug naar Costa Rica met het ritueel van de grenspassage waar we niet naar uit kijken maar wel naar de nieuwe avonturen die daarachter weer wachten!