Samara bliksem en walvissen
Blijf op de hoogte en volg Messica
18 Augustus 2014 | Costa Rica, Sámara
Vanuit Granada ging de grensovergang terug naar Costa Rica redelijk soepel al werden we wel weer tot vervelends toe gecontroleerd. Dit keer hadden we een riksja voor de koffers en dat scheelde twee liter zweet de man. Noëlle kon er mooi nog bovenop zitten. Er staat trouwens ook een enorme rij vrachtwagens die één voor één eerst gedesinfecteerd worden d.m.v een soort hogedruk spuiten die gehanteerd worden door twee volkomen ingepakte mannetjes met gasmaskers, ieder aan een kant van de truck die daar dan langzaam doorheen rijdt. Lekker met 40 graden zo'n pak. Enorm primitief en als je er langs loopt krijg je in ieder geval de neiging om heel lang je adem in te houden voor die ongetwijfeld giftige nevel. Soms is de wachttijd voor zo'n truck wel een week!
Uiteindelijk verliep de reis voorspoedig en kwamen we bij het stranddorpje Samara aan. Een rustig dorpje met een maar paar strandtentjes en restaurantjes, net mooi en gelukkig niet te toeristisch of daardoor verpest. Dit keer weer een mooi huisje met zelfs een volledig ingerichte keuken. Handig zo'n koelkast en een koffiezetapparaat want Noëlle vindt restaurantje spelen met echte koffie zetten helemaal top. De stille oceaan heeft als voordeel dat er geen gevaarlijke stromingen zijn en je dus heel ver in de zee kan zwemmen en lekker op de golven je kan laten meevoeren. Het water is lauw en zelfs nog warmer dan het zwembad. De volgende dag werden we op het strand opgepikt met een bootje om te snorkelen, te vissen (Edwin) en dolfijnen te spotten. Er waren ook walvissen de vorige dag gezien. Augustus is de maand dat ze jongen krijgen en dus dichter naar de kust komen. Na een kwartiertje varen wees de kapitein ineens recht vooruit en tot onze grote verbazing zagen we daar inderdaad een walvis met jong omhoog komen. Ik kan jullie vertellen dat dit een van de mooiste ervaringen in mijn leven is. Echt adembenemend om zo'n reusachtig beest zo te zien terwijl je zelf zo nietig bent in dat bootje ernaast. Ze kunnen best lang onder water blijven (volwassen wel 30 min.) maar met het jong erbij kwamen ze gelukkig na vijf à 10 min. telkens weer even boven. Fotograferen is lastig omdat het moment natuurlijk snel voorbij is als ze weer gaan duiken maar ik heb toch een paar plaatjes erbij gedaan. Twee zeeschildpadden, twee scholen dolfijnen en nog wat pelikanen maakte het boottochtje kompleet. Daarna snorkelen en ondertussen werd er door Edwin ook nog gevist maar dat leverde helaas geen avondmaaltijd op. 's Middags relaxen in de boomhut op het strand, beetje zwemmen en bijkomen van de ervaringen. Noëlle en ik hebben nog paardgereden (omdat Noëlle dat zo geweldig vindt en ik me er voor opoffer...) maar omdat wij dat allebei in het geheel niet kunnen hebben we daar nog dagen plezier van gehad in de vorm van zere billen, spierpijn en ik zelfs blaren van de stijgbeugels tegen mijn toch al kapotte scheenbenen omdat ik in de zee tegen een losgeraakte betonnen boei was geschuurd. Au en lekker gevaarlijk ook trouwens. Ik kan nu echter wel in draf paardrijden, dat dan weer wel! Niet dat je dit nog ergens voor kunt gebruiken maar toch. Omdat het regentijd is werd de strakblauwe hemel aan het eind van de middag ineens donker en begon het te stortregenen. Ons huisje was 25 meter van het strand en dus zaten we snel thuis op het overdekte terras de bui te bewonderen. Slaat opeens de bliksem in de lamp die aan de palmboom hing op nog geen 4 meter van ons huis. Een gigantische vuurbal en een keiharde klap die alle ramen zou doen hebben laten springen ware het niet dat die niet in ons huisje zaten. Edwin zat in de stoel er vlakbij en schrok zich helemaal dood natuurlijk. Wellicht een teken van bovenaardse krachten dat hij meer moet bewegen want hij kwam wel heel snel uit zijn stoel!
Overigens kwamen we in Nicaragua nog in een begrafenisstoet terecht! Ben ik met vakantie! Even voor de collega's: met vier man blank op de schouders en dat in die hitte en wel het hele dorp door. Mooi hoempapa orkest erbij en alle dorpelingen in komplete chaos met veel lawaai erachteraan hobbelend. Zelfs de uitvaarten zijn hier bijzonder.
Vanuit Samara zijn we via erbarmelijke ongeasfalteerde wegen in het bergdorp Monteverde op 1600 meter aangekomen. Het is hier koud, dus voor het eerst de lange broek en een vestje aan. We waren zo gewend aan de warmte dat 19 graden ineens aandoet als de Noordkaap in hartje winter. Regen en storm erbij en niet zo'n beetje ook. Toch hebben we nog droog over de gigantische hangende bruggen gelopen (spectaculair want ze gaan behoorlijk heen en weer) en een mooie wandeltocht door het regenwoud gedaan. Ook hebben we een koffie en cacao plantage bezocht. Echte chocolade gemaakt en chocolademelk gedronken! Volgens Noëlle de lekkerste excursie! Morgen weer verder naar warmere oorden.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Uiteindelijk verliep de reis voorspoedig en kwamen we bij het stranddorpje Samara aan. Een rustig dorpje met een maar paar strandtentjes en restaurantjes, net mooi en gelukkig niet te toeristisch of daardoor verpest. Dit keer weer een mooi huisje met zelfs een volledig ingerichte keuken. Handig zo'n koelkast en een koffiezetapparaat want Noëlle vindt restaurantje spelen met echte koffie zetten helemaal top. De stille oceaan heeft als voordeel dat er geen gevaarlijke stromingen zijn en je dus heel ver in de zee kan zwemmen en lekker op de golven je kan laten meevoeren. Het water is lauw en zelfs nog warmer dan het zwembad. De volgende dag werden we op het strand opgepikt met een bootje om te snorkelen, te vissen (Edwin) en dolfijnen te spotten. Er waren ook walvissen de vorige dag gezien. Augustus is de maand dat ze jongen krijgen en dus dichter naar de kust komen. Na een kwartiertje varen wees de kapitein ineens recht vooruit en tot onze grote verbazing zagen we daar inderdaad een walvis met jong omhoog komen. Ik kan jullie vertellen dat dit een van de mooiste ervaringen in mijn leven is. Echt adembenemend om zo'n reusachtig beest zo te zien terwijl je zelf zo nietig bent in dat bootje ernaast. Ze kunnen best lang onder water blijven (volwassen wel 30 min.) maar met het jong erbij kwamen ze gelukkig na vijf à 10 min. telkens weer even boven. Fotograferen is lastig omdat het moment natuurlijk snel voorbij is als ze weer gaan duiken maar ik heb toch een paar plaatjes erbij gedaan. Twee zeeschildpadden, twee scholen dolfijnen en nog wat pelikanen maakte het boottochtje kompleet. Daarna snorkelen en ondertussen werd er door Edwin ook nog gevist maar dat leverde helaas geen avondmaaltijd op. 's Middags relaxen in de boomhut op het strand, beetje zwemmen en bijkomen van de ervaringen. Noëlle en ik hebben nog paardgereden (omdat Noëlle dat zo geweldig vindt en ik me er voor opoffer...) maar omdat wij dat allebei in het geheel niet kunnen hebben we daar nog dagen plezier van gehad in de vorm van zere billen, spierpijn en ik zelfs blaren van de stijgbeugels tegen mijn toch al kapotte scheenbenen omdat ik in de zee tegen een losgeraakte betonnen boei was geschuurd. Au en lekker gevaarlijk ook trouwens. Ik kan nu echter wel in draf paardrijden, dat dan weer wel! Niet dat je dit nog ergens voor kunt gebruiken maar toch. Omdat het regentijd is werd de strakblauwe hemel aan het eind van de middag ineens donker en begon het te stortregenen. Ons huisje was 25 meter van het strand en dus zaten we snel thuis op het overdekte terras de bui te bewonderen. Slaat opeens de bliksem in de lamp die aan de palmboom hing op nog geen 4 meter van ons huis. Een gigantische vuurbal en een keiharde klap die alle ramen zou doen hebben laten springen ware het niet dat die niet in ons huisje zaten. Edwin zat in de stoel er vlakbij en schrok zich helemaal dood natuurlijk. Wellicht een teken van bovenaardse krachten dat hij meer moet bewegen want hij kwam wel heel snel uit zijn stoel!
Overigens kwamen we in Nicaragua nog in een begrafenisstoet terecht! Ben ik met vakantie! Even voor de collega's: met vier man blank op de schouders en dat in die hitte en wel het hele dorp door. Mooi hoempapa orkest erbij en alle dorpelingen in komplete chaos met veel lawaai erachteraan hobbelend. Zelfs de uitvaarten zijn hier bijzonder.
Vanuit Samara zijn we via erbarmelijke ongeasfalteerde wegen in het bergdorp Monteverde op 1600 meter aangekomen. Het is hier koud, dus voor het eerst de lange broek en een vestje aan. We waren zo gewend aan de warmte dat 19 graden ineens aandoet als de Noordkaap in hartje winter. Regen en storm erbij en niet zo'n beetje ook. Toch hebben we nog droog over de gigantische hangende bruggen gelopen (spectaculair want ze gaan behoorlijk heen en weer) en een mooie wandeltocht door het regenwoud gedaan. Ook hebben we een koffie en cacao plantage bezocht. Echte chocolade gemaakt en chocolademelk gedronken! Volgens Noëlle de lekkerste excursie! Morgen weer verder naar warmere oorden.
Verstuurd vanaf mijn iPad
-
19 Augustus 2014 - 08:06
Lotte Romkes:
Hoi,
Jullie maken wat mee op jullie reizen. Dat avontuurlijke zit in elk geval niet in mij. Ben meer van het goede hotel in de geplaveide straten.
A.s. Donderdag gaan we met San en Jack naar je ouders en daarna naar Paleis 't Loo.
Nog veel plezier en tussen haakjes hier plenst het ook verschrikkelijk, maar volgens buienradar houdt het over zo'n 20 minuten op. Ik hoor onweer, maar geen harde knallen zoals bij jullie. Waarom zien wij Edwin nu nooit eens in actie komen.
Groetjes en tot ziens. -
19 Augustus 2014 - 11:12
Marike:
Wat een heerlijke avonturen beleven jullie weer! Het klinkt verschrikkelijk naar allemaal;) En ja Mess ook van die begrafenismensen kun je zeggen... tis ook een baan!:)
Geniet ze! Liefs van ons -
19 Augustus 2014 - 14:33
Hans En Anneke:
Heerlijk dat reislustige van jullie en ondertussen ook heerlijk relaxed.
Geniet ervan met volle teugen, voordat je het weet, is het weer om.
D buien en het onweer gaanlangs ons heen, dus de weeroden zijn ons goed geziind.
Liefs en knuffels -
19 Augustus 2014 - 15:20
Huib Mojet:
Hallo Edwin,Messica en Noelle,
Messica is haar beroep misgelopen. Wat een leuke verhalen. Spanning en sensatie alom! Heel veel plezier nog samen! Groet Huib en Greetje -
19 Augustus 2014 - 19:35
José :
Hallo daar,
Wat weer een bijzonder reisverslag. Leuk om te lezen en mee te genieten. Ga zo door zou ik zo zeggen.
Jullie maken heel wat mee op jullie reis. Het past ook zo helemaal bij jullie, als jullie in Verweggistan zijn..
Blijf ervan genieten.
Lieve groet Hans en José -
20 Augustus 2014 - 10:17
Silvia :
Hoi Hoi,
En alweer een fantastisch verslag van deze fantastische reis, wat maken jullie allemaal mee zeg, geweldig om te lezen, ik zou zeggen lekker doorgaan zo!
Have fun guys!
Liefs Xxxxx -
23 Augustus 2014 - 16:34
Lenie:
Heel bijzonder wat jullie zien en meemaken. Dat zal wel weer wennen zijn straks in ons land waar alles zo geregeld is.
Geniet nog van al het moois. Liefs Lenie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
